Geison to rodzaj gzymsu, który wieńczył belkowanie w architekturze starożytnej Grecji oraz Rzymu. Składał się z simy, pełniącej funkcję rynny, oraz z płyty. W belkowaniu od dołu znajdował się architraw, pośrodku fryz, natomiast całość zamykał gzyms w formie geisonu. Ten rodzaj gzymsu miał za zadanie chronić elewację budynku przed ściekającą wodą deszczową. Był również elementem dekoracyjnym.
Geison w porządku doryckim oraz jońskim
W doryckim porządku architektonicznym tworzyła go profilowana listwa zdobiona od spodu mutulusem z guttae, czyli łezkami. Wizualne oddzielenie geisonu od fryzu odbywało się zazwyczaj poprzez dodanie listwy, która wyrównywała się z powierzchnią tryglifów.
Natomiast porządek joński to czas, gdy struktura gzymsu była znacznie bardziej skomplikowana. Tutaj jego górną część stanowiła profilowana listwa, która bardzo często była zakończona ząbkowaniem. W przypadku dołu ozdobą był kimation. Tło tego gzymsu bardzo często malowane było na czerwono.