Podczas obrony terenu przed nieprzyjacielem niezwykle ważna jest pozycja. Dlatego właśnie powstały basteje, czyli budowle fortyfikacyjne. Dzięki nim cała uwaga obrońców mogła skupić się na celu i defensywie. Zobacz powody budowania tych elementów obronnych oraz kto i po co wybudował pierwsze basteje.
Basteja jako element obronny na planie wieloboku
Basteja to budowla fortyfikacyjna, która stosowana była głównie w średniowieczu. Było to zwykle murowane lub ziemne umocnienie w formie niskiej baszty obronnej, składając się najczęściej z dwóch kondygnacji. Można powiedzieć, że był to element obronny, który występował na etapie ewolucji między basztą a bastionem.
Basteja budowana była na planie wieloboku, półkola lub podkowy o średnicy nawet do kilkudziesięciu metrów. Najczęściej znacznie szersza niż wyższa. Była częścią obwodu obronnego wysuniętego przed mur. W przypadku ataku nieprzyjaciela doskonale sprawdzała się jako stanowisko ogniowe dla artylerii. Dzięki niej możliwe było prowadzenie ognia skrzydłowego wzdłuż fosy.
Pierwsza basteja
Niejedno źródło podaje w swojej treści, że basteja, jak większość rozwiązań architektonicznych, zrodziła się z potrzeby. W związku z rozpowszechnieniem broni palnej pojawia się pierwsza taka budowla fortyfikacyjna we Włoszech w XV wieku. Nad pierwszą basteją pochylił się Albrecht Dürer. Dzięki niej zastąpiono baszty, które były mocno wrażliwe na ogień. Wszystko przez znacznie większą wysokość oraz mniejszą masywność. Dodatkowo baszty nie dawały możliwości obsługi artylerii, ze względu na niewielką powierzchnię. Niestety wszystko ma swoją chwilę, więc z czasem zastąpiono i basteje. Na ich miejscu pojawiły się bastiony.