Dziś dzbanuszki kojarzą nam się głównie z eleganckim naczyniem na mleko. Jednak w architekturze polskiej były bardzo ważnym elementem podtrzymującym belkowanie. Definicja dzbanuszka mówi nam, że to polska wersja impostu z kamienia, która stosowana była głównie w architekturze renesansu. Występuje jako nasada na głowicy kolumny oraz jako podpora konstrukcji dachu.
Dzbanuszek w polskiej architekturze
Dzbanuszek był bardzo charakterystycznym elementem polskiej architektury. Dziś podziwiać możemy go głównie na Zamku Królewskim oraz w Sukiennicach w Krakowie. Niestety ten rodzaj zdobienia zniknął z polskiej sztuki dość szybko. Narodził się z potrzeby nowości na polu architektury.
W samym tylko Krakowie dzbanuszki musiały występować naprawdę licznie, a to ze względu na dużą liczbę podcieni, którym towarzyszyły. Jednak, kiedy podcienie zniknęły, zniknął też i polski element zdobniczy.
Prawdopodobnie dzbanuszek musiał pojawić się w architekturze, kiedy pod koniec XV wieku zrodziła się legenda o świętym Janie Kantym. Przekazywana była wówczas z ust do ust, aż w końcu zakorzeniła się w twórczości artystów.