Kolumny spięte łukiem to niezwykle ozdobna część architektury. We współczesnej przestrzeni spotykane często, jednak ich początek sięga znacznie wcześniejszych czasów. Ten element architektoniczny przyjął się na tyle dobrze, że w pewnym włoskim mieście powstały arkady mierzące aż 37 km. Sprawdź, co dokładnie oznacza ten rodzaj podpór oraz dla jakich okresów jest to charakterystyczne wykończenie.
Co to jest arkada?
Arkada to element architektoniczny, który składa się z dwóch podpór. Najczęściej wsparta na dwóch kolumnach, słupach lub filarach, które połączone są u góry łukiem. Arkady mogą występować w architekturze pojedynczo, jednak najczęściej spotyka się je w rzędzie. Tworzą wtedy prawdziwy składnik budowli.
Oprócz swojej funkcji ozdobnej często pełniły również funkcję ochronną. Pozwalały mieszkańcom miast schronić się przed palącym słońcem i deszczem.
Kiedy powstały pierwsze arkady?
Architektura spotkała się z arkadami po raz pierwszy w starożytności, a dokładnie w starożytnym Rzymie. Ozdabiały głównie krużganki, akwedukty, loggie i budowle użyteczności publicznej.
W renesansie łuk wsparty na filarach często towarzyszył budowlą na wyższych kondygnacjach. Korzystano z ich uroku podczas budowania pałaców, zamków i ozdobnych kamienic. Głównie otaczano nimi dziedzińce, krużganki oraz zewnętrzne korytarze.
Czym są ślepe arkady?
Ślepe arkady nazywane inaczej blendami arkadowymi swój początek miały w średniowieczu. Cała ich konstrukcja była klasycznym przykładem arkady. Różnica wynikała w nich jedynie z otworu, który w tym przypadku, był zamknięty ścianą.