Celem blanki jest umożliwienie obrońcom murów stosunkowo bezpiecznej walki. Ten detal pozwalał im lepiej osłonić się przed ogniem oblegających. W dzisiejszych czasach blanki pozostały elementem dekoracyjnym, który jest charakterystyczny dla siedzib rycerskich.
Blanki i ich zastosowanie
Blank w architekturze obronnej składał się z niskiego muru obronnego między wysokością klatki piersiowej a wysokością głowy. Występowały w nim luki lub wgłębienia, często prostokątne, aby wolna przestrzeń pozwalała na wystrzeliwanie strzał lub innych pocisków z wnętrza obrony. Luki te nazywane są „krenelami”. Znanymi również jako karnele lub strzelnice, a ściana lub budynek z nimi nazywany jest krenelażem.
Co ciekawe zęby w krenelażu pełnią funkcję tarczy, niekiedy dodatkowo wyposażonej w funkcję otwartej od góry strzelnicy. Warto wiedzieć, że w okresie późniejszym, w stylach nawiązującychdo średniowiecza, blanki stały się elementem dekoracyjnym.
Funkcja blanków
Funkcją blanków na wojnie jest ochrona obrońców, dając im coś, za czym mogą się schować, z czego mogą wyskoczyć, aby wystrzelić własne pociski. Budynek obronny można zaprojektować i zbudować z blankami, dwór można ufortyfikować, dodając blanki, w których wcześniej nie istniała attyka. Możemy wyróżnić dwa typy krenelażu: blanki gibelińskie, blanki gwelfowskie.
Pochodzenie słowa blanki
Termin powstał około XIV wieku od starofrancuskiego słowa batailler, „ufortyfikować”. Słowo krenel pochodzi od starożytnego francuskiego cren, łacińskiego crena, oznaczającego wycięcie, wpust lub inną szczelinę często wycinaną w celu przyjęcia innego elementu, lub mocowania.